ماه رمضان

نکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟

آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

 

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک

می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست

تاکه معلوم شود  طالب دیدار کجاست

بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب

تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست

مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید

سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست

ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار

تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست

حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد

در و دیوار زند داد خریدار کجاست

آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور

گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست

من ژولیده به آوای جلی می گویم

آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست

 

عشق یعنی  

عشق                                      بيداد    من 

باختن                  يعني                    لحظه                 عشr 

جان                          سرزمين             يعني                        يعنی

زندگي                                 پاک من عشق                               ليلي و 

قمار                                                                                    مجنون

در                 عشق يعني ...           شدت 

ساختن                                                                                عشق 

دل                                                                                 يعني 

كلبه                                                                      وامق و 

يعني                                                                   عذرا 

عشق                                                           شدن 

من                                                عشق 

فرداي                                يعني 

كودك                        مسجد 

يعني             الاقصي 

عشق  من 

  

عشق                                      آميختن                                         افروختن 

يعني                                 به هم          عشق                               سوختن 

چشمهاي                        يكجا                    يعني                       كردن 

پر ز                 و غم                            دردهاي             گريه 

خون/ درد                                                   بيشمار 

 

عشق                                 من 

يعني                           الاسرار 

كلبه                  مخزن 

اسرار     يعني 

عشق

 

خانه دوست

خانه ی دوست کجاست؟
من دلم مي خواهد

خانه اي داشته باشم پر دوست

کنج هر ديوارش

دوستهايم بنشينند آرام

گل بگو گل بشنو

هرکسي مي خواهد

وارد خانه پر عشق و صفايم گردد

يک سبد بوي گل سرخ

به من هديه کند

شرط وارد گشتن

شست و شوي دلهاست

شرط آن داشتن

يک دل بي رنگ و رياست

بر درش برگ گلي مي کوبم

روي آن با قلم سبز بهار

مي نويسم اي يار

خانه ي ما اينجاست

 تا که محمدرضا دیگر نپرسد خانه دوست کجاست؟

 
 

قلب های آشنا

قلب منی

 مال منی، نفسهای منی، عشق منی تو
زندگی با تو آرام آرام است، آرامش لحظه های منی تو
چقدر این دنیا زیباست ، زیبایی دنیای منی تو
میدخشد خورشید در قلب آسمان آبی ، نورانی ترین صحنه ی زندگی منی تو
عشق کلامیست جاودانه ، معنای واقعی عشقی تو
این راه بی پایان است ، اول راه من و توییم و آخر راه از عشق هم مردن
میشنوم صدای عشق را از لا به لای نوازش های پر مهر تو
میشنوی صدای محبتم را از سوی بوسه های پر از عشق من
چشمهایم اسیر شده به چشمهایت

قلبم گرفتار شده در گرمای آغوش مهربانت
دلبستن من یک سو، دوست داشتن تو سویی دیگر
عاشق شدنت یک سو ، مجنون شدنم سویی دیگر
من و تو با هم ، دنیایی دیگر ، رویاهای ما ،
عاشقانه ترین رویاییست در دنیای ما که هیچگاه نمیمیرد
به حال و هوای تو آمدم در دنیای عاشقی، در همان هوا ، حس کردم در حال خودم نیستم ،
در برابر تو مات و مبهوت ایستاده ام.


انگار مست مست بودم ، مست شراب چشمهای تو ،
این آخرین لحظه ای نبود که از حال رفتم در حال و هوای دیدن چهره ی ماه تو
باز هم از حال رفتم ، من که اسیر تو بوده ام از آغاز ، باز هم در همان گرفتاری و اسارت ،
اسیرتشدم ، دیوانه تر از آن مجنون قصه ها شدم ….
مال منی ، نفسهای منی ، زندگی منی تو
قلب بی ارزشم را با احترام فدا میکنم در راه عشق تو   

لحظه های انتظار

انتظار

---

<sub>از تمام دنیا تنها همین قلب كوچك را دارم ، همین و بس

عزیزم تا پایان با تو می مانم چونكه تنها تو هستی كه

معنای واقعی عشق را به من ابراز كردی و آموختی
آموختی كه عشق یعنی تا پایان زندگی ماندن و تا پایان زندگی دوست داشتن</sub> 
عزیزم به جز تو كسی برای من دوست داشتنی نیست و

به جز تو كسی لایق این قلب بی طاقت من نیست

هر جای دنیا كه هستی بدان كه در این دنیای بزرگ

كسی هست كه عاشق و دیوانه تو می باشد !

هر جای دنیا كه هستی بدان كه من به انتظار تو می مانم تا تو را ببینم و

در آغوش خود بفشارم

دل شکسته

نمی دانم دوست داشتن چیست اما...

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه این روزها، بیش از هر زمان دیگری، حس می‌كنم كه به تو نزدیكم و با تو احساسی مشترك دارم.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه هنگامی كه غمی در دل داری، من نیز غمگینم و زمانی كه شادی، از شادی تو شاد و خوشحالم.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه دلم می‌خواهد همیشه شاد باشی، لبخند بزنی و از حس خوب رضایت و شادمانی، لبریز شوی.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما گاهی احساس می‌كنم كه به حضور و وجود تو، سخت محتاجم و برای بودن تو، احساس دلتنگی می‌كنم.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه همواره، همه‌ی خوبی‌ها را برایت آرزو دارم و می‌خواهم كه هیچ بدی و اندوهی به تو نزدیك نشود.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما انگار به شنیدن صدایت عادت كرده‌ام و بعد از گفت‌وگو با تو، حسی از سبكی و آرامش می‌یابم.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه برای وجود تو، برای احساسات و عقاید تو، برای آن چه نزد تو محترم است، احترام قائلم.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه دلگیر شدن از تو را بلد نیستم و می‌خواهم كه تو نیز از من، دلگیر و ناخرسند نباشی.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه هر بار نشانه‌ای از تو می‌بینم، تصویر تو در پیش چشمانم نقش می‌بندد.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما گذشت لحظه‌هایی كه برای دیدن تو در انتظار به سر می‌برم، برایم دشوار است.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما حس می‌كنم كه با تو می‌شود حرف زد، از تو می‌شود شنید و با تو می‌توان، زندگی را فهمید.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه می‌شود، خوبی‌ها را در وجود تو كشف و پیدا كرد و از بودن این خوبی‌ها در وجود تو، خشنود و خوشحال بود.

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم كه اگر آرزویی هست، با تو خوب‌تر است، اگر سفری هست، با تو خوش‌تر است، اگر سخنی هست، با تو دلنشین‌تر است، اگر دشواری‌ای هست، با تو آسان‌تر است، اگر سكوتی هست، با تو خوشایندتر است، اگر اندوهی هست، با تو سبك‌تر است، اگر خیالی هست، با تو شیرین‌تر است و اگر امیدی هست، با تو پر رنگ‌تر است.....

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما یك نفر گفت: « این احساسی كه نسبت به او داری، یعنی این كه دوستش داری...»

و من نمی‌دانم، آیا او واقعاً درست می‌گوید، یا من دوست داشتن را هنوز نشناخته‌ام......؟!!!!